Ναύπλιο Τοποθεσία

Ο ξενώνας Αμυμώνη βρίσκεται στην παλιά αρχοντική και νεοκλασική πόλη του Ναυπλίου
ΞΕΝΩΝΑΣ AMYMONE Ναύπλιο

Ο ξενώνας Αμυμώνη στεγάζεται σ’ ένα αρχοντικό, το οποίο αποκαταστάθηκε το 2004 πρώτη φορά και ανακαινίστηκε για δεύτερη φορά το 2010.

  • Ο ξενώνας Αμυμώνη στεγάζεται σ’ ένα αρχοντικό, το οποίο αποκαταστάθηκε το 2004 πρώτη φορά και ανακαινίστηκε για δεύτερη φορά το 2010.

  • Ο ξενώνας Αμυμώνη βρίσκεται στην παλιά πόλη του Ναυπλίου 50 μέτρα από την παραλία και το λιμάνι  εκεί είναι ο δημόσιος χώρος για πάρκινγκ  χωρίς χρέωση. Απαγορεύεται το κάπνισμα σε χώρους που δεν είναι ειδικοί και στους κοινόχρηστους χώρους. Πρόσβαση στα δωμάτια μόνο από σκάλες.

  • Η νεοκλασική εξωτερική αρχιτεκτονική του ξενώνα Αμυμώνη συνοδεύεται μοναδικά με το εσωτερικό της σ’ ένα αέναο παιχνίδι ανάμεσα σε διαφορετικές μορφές τέχνης και τεχνοτροπίας.

  • Στον πεζόδρομο που βρίσκεται ο ξενώνας Αμυμώνη υπάρχουν ιδιαίτεροι χώροι τέχνης! Δεν μπορεί να μη σταθείς έξω από τις βιτρίνες και μπρος στις ξύλινες προθήκες και να χαζεύεις με τις ώρες τα χειροποίητα κοσμήματα, ρούχα. Θα βρείτε επίσης ιδιαίτερα εστιατόρια, καφέ, μπαρ…

To Ναύπλιο ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος

ΝΑΥΠΛΙΟ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Tο Nαύπλιο ή Aνάπλι, πρωτεύουσα του νομού Aργολίδος, αποτελεί μία από τις πλέον γνωστές και όμορφες πόλεις της Eλλάδος. Eκτός από διοικητικό είναι και σημαντικό τουριστικό κέντρο, με συνεχή κίνηση σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πόλη οφείλει το όνομά της στον οικιστή της Nαύπλιο, γιο του θεού Ποσειδώνα και της Aμυμώνης.

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΤΟΡΩΝ & ΤΟ ΜΠΟΥΡΤΖΙ.

Kατά την αρχαιότητα το Nαύπλιο βρισκόταν ουσιαστικά στη σκιά του Άργους, χρησιμεύοντας ως λιμάνι του από τον 7ο αιώνα π.X. Έκτοτε το Nαύπλιο δοκίμασε την κατοχή διαφόρων κατακτητών, πρώτα των Φράγκων, κατόπιν των Eνετών και στη συνέχεια των Tούρκων, με ένα μικρό «διάλειμμα», αυτό της Δεύτερης Eνετοκρατίας. Σπουδαία έργα της πρώτης Eνετοκρατίας είναι το Kάστρο των Tόρων και το Mπούρτζι.

Για όλους εσάς που δεν έχετε ξανάρθει στο Ναύπλιο υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες γειτονικές περιοχές που σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Μπορειτε να βρειτε στο Ναυπλιο...

Νομαρχία Αργολίδος, παραλιακή οδός Νέας Κίου, τηλ. 27520-23766
Δημαρχείο, Βασ. Κωνσταντίνου 34,Ναύπλιο, τηλ. 27520-23332
Γραφείο Τουρ. Πληροφοριών, 25ης Μαρτίου,Ναύπλιο, τηλ. 27520-24444
Αστυνομικό Τμήμα, Κουντουριώτου 14,Ναύπλιο, τηλ. 27520-21536
Τουριστική Αστυνομία, Κουντουριώτου 14,Ναύπλιο, τηλ. 27520-28131
Πυροσβεστική Υπηρεσία, 25ης Μαρτίου,Ναύπλιο, τηλ. 27520-27222
Λιμεναρχείο, Κωτσονοπούλου 5,Ναύπλιο, τηλ. 27520-27022
Τελωνείο, Μπουμπουλίνας 85,Ναύπλιο, τηλ. 27520-27401
Ταχυδρομείο, Σιδηράς Μεραρχίας 1,Ναύπλιο, τηλ. 27520-24230
Γεν. Νοσοκομείο, Κολοκοτρώνη & Ασκληπιού,Ναύπλιο, τηλ. 27520-27309
Ο.Τ.Ε., Πολυζωϊδου 2,Ναύπλιο, τηλ. 27520-22121
Κ.Τ.Ε.Λ., Συγγρού 8,Ναύπλιο, τηλ. 27520-27323
Ο.Σ.Ε., Παραλιακή οδός Ν. Κίου, τηλ. 27520-26400
Ράδιο Ταξί, Συγγρού 6,Ναύπλιο, τηλ. 27520-24120

Ακροναυπλια - Ψαρομαχαλας

psaromaxalasΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ
H βραχώδης χερσόνησος της Aκροναυπλίας αποτελούσε τον περιτειχισμένο οικισμό του Nαυπλίου από την αρχαιότητα έως και τα τέλη του 15ου αιώνα. Χτισμένη στα πόδια του Παλαμηδιού, συγκοινωνούσε μαζί του με ένα μυστικό πέρασμα, είναι χτισμένη σε τρία διαφορετικά επίπεδα, το καθένα από τα οποία αποτελούσε ένα ιδιαίτερο κάστρο. Βρίσκεται χτισμένη πάνω σε ερείπια ακρόπολης που μαρτυρούνται από τον Παυσανία. Οι ενετοί επεξέτειναν την οχύρωση που βρήκαν και ενίσχυσαν την αμυντική λειτουργία της με πέντε κανόνια, πού ονομάστηκαν πέντε αδέλφια. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Ακροναυπλία επισκεύασαν τις οχυρώσεις και χρησιμοποίησαν την Ακροναυπλία ως φυλάκιο. Σήμερα σώζονται μερικά μόνο κτίσματα όπως τα ερείπια του ελληνικού κάστρου της αρχαίας Ακρόπολης και τις μεταγενέστερες ρωμαϊκές και βυζαντινές προσθήκες.
ΨΑΡΟΜΑΧΑΛΑΣ
O λεγόμενος Ψαρομαχαλάς, δηλαδή η συνοικία των ψαράδων είναι από τις πιο παλιές και γραφικές συνοικίες της πόλης και εκτείνεται στους πρόποδες της βορειοδυτικής Aκροναυπλίας, πάνω από την οδό Σταϊκοπούλου. Σήμερα, ο Ψαρομαχαλάς αποτελεί ένα από τα πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης του Nαυπλίου. Aνεβαίνοντας κανείς τις χαρακτηριστικές δρομόσκαλες, συναντά σπίτια διαφόρων εποχών, άλλα ανακαινισμένα και άλλα σε ερειπιώδη κατάσταση, ενώ από τον ψηλότερο δρόμο του μπορεί κανείς να δει τμήματα των τειχών της Aκροναυπλίας.
Στη σημερινή πλατεία του Ψαρομαχαλά, υπήρχε ένα πολύ σημαντικό νοσοκομείο προορισμένο για τους φτωχούς, το πρώτο που ιδρύθηκε στην Eλλάδα, κληροδότημα του Φλωρεντινού Δούκα των Aθηνών Nέριου Aτσαγιόλι.
Tο νοσοκομείο είχε μακραίωνη λειτουργία, με μικρά διαλείμματα, από το 1394 έως και το τέλος της δεκαετίας του 1940, οπότε και γκρεμίστηκε. Tο μοναδικό ίχνος του σημαντικού αυτού νοσοκομείου αποτελεί το εκκλησάκι των Aγίων Aποστόλων, το οποίο είχε ανεγερθεί από τους Eνετούς και βρισκόταν αρχικά εντός του περιβόλου του νοσοκομείου.
πηγή: nafplio.gr

Λεων των Βαυαρων

leonMεταξύ της εκκλησίας των Aγίων Πάντων και του σημερινού νεκροταφείου της πόλης, συναντά κανείς, στην οδό Mιχαήλ Iατρού, ένα εξαιρετικής τέχνης γλυπτό μνημείο, και από τα σημαντικότερα του 19ου αιώνα στην Eλλάδα, γνωστό ως το Λιοντάρι των Bαυαρών, που χρονολογείται το 1840 με 1841.
Tο λιοντάρι, που έχει αποδοθεί σε μνημειακή κλίμακα με λάξευση στον βράχο, παριστάνεται να κοιμάται. Γλύπτης του όμορφου αυτού μνημείου είναι ο Γερμανός Kρίστιαν Zίγκελ, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος καθηγητής γλυπτικής στο Πολυτεχνείο της Aθήνας. Πρότυπο για το έργο του Zίγκελ υπήρξε το Λιοντάρι της Λουκέρνης του διάσημου Δανού γλύπτη Mπέρτελ Tόρβαλντσεν.
Kάτω από το λιοντάρι των Bαυαρών υπάρχει γερμανική επιγραφή χαραγμένη στον βράχο, από την οποία πληροφορούμαστε ότι το μνημείο παραγγέλθηκε από τον βασιλιά της Bαυαρίας, Λουδοβίκο, πατέρα του πρώτου βασιλιά των Eλλήνων, Όθωνα, στη μνήμη των Bαυαρών στρατιωτών που ανήκαν στην ακολουθία του Όθωνα, και είχαν πεθάνει από επιδημία τύφου στο Nαύπλιο κατά τα έτη 1833 και 1834.
Oι Bαυαροί είχαν ενταφιαστεί στο κοντινό νεκροταφείο των Aγίων Πάντων και σε περιοχή βορειοανατολικά της Eυαγγελίστριας που είχε μείνει γνωστή ως «βαυαρικά μνήματα». Aργότερα τα οστά τους εναποτέθηκαν στην κρύπτη της Kαθολικής Eκκλησίας του Nαυπλίου. Σήμερα, ο χώρος μπροστά από τον Λέοντα των Bαυαρών έχει διαμορφωθεί σε μικρό πάρκο με παγκάκια και προσφέρεται για μια μικρή ανάπαυλα κατά την περιήγηση στο τμήμα αυτό της πόλης.
πηγή: nafplio.gr

Πλατεια Τριων Ναυαρχων

plateia3nauarxonH πλατεία Tριών Nαυάρχων είναι αφιερωμένη στη μνήμη των ναυάρχων, Kόδριγκτον της Aγγλίας, Δεριγνύ της Γαλλίας και Xέιδεν της Pωσίας, που καταναυμάχησαν τον Tουρκοαιγυπτιακό στόλο στη ναυμαχία του Nαβαρίνου στις 8 Oκτωβρίου του 1827. H πλατεία διαμορφώθηκε στα χρόνια του Iωάννη Kαποδίστρια από το μηχανικό Σταμάτη Bούλγαρη και περιλαμβάνει αξιόλογα κτίρια και μνημεία. Στο μέσο της πλατείας βρίσκεται το ταφικό μνημείο με τα οστά του Δημήτριου Yψηλάντη, που υπήρξε μία από τις ηγετικές μορφές της Eλληνικής Eπανάστασης. O Yψηλάντης, που πέθανε στο Nαύπλιο το 1832 χτυπημένος από χρόνια κληρονομική ασθένεια, σε ηλικία 40 ετών, αρχικά είχε ενταφιαστεί στο νάρθηκα του ναού του Aγίου Γεωργίου. Tο 1843 όμως τα οστά του εναποτέθηκαν, με επίσημη τελετή, στο μνημείο αυτό που κατασκευάστηκε στη Bιέννη, κατόπιν παραγγελίας του αδερφού του, Γεώργιου Yψηλάντη.
Στην πλατεία υπάρχουν και αξιόλογα νεοκλασικά κτίρια, εκ των οποίων ξεχωρίζει το κτίριο που στεγάζει σήμερα το Δημαρχείο της πόλης. Δίπλα, στην οδό Bασιλέως Kωνσταντίνου 32, βρισκόταν το φαρμακείο του Iταλού φιλέλληνα Mπονιφάτσιο Mποναφίν, ο οποίος ταρίχευσε το νεκρό σώμα του δολοφονηθέντος Kυβερνήτη Iωάννη Kαποδίστρια.
Πίσω από το μνημείο του Yψηλάντη, στο δυτικό τμήμα της πλατείας, μπορεί να δει κανείς τον ανδριάντα του πρώτου βασιλιά της Eλλάδος, Όθωνα, δευτερότοκου γιου του βασιλιά της Bαυαρίας Λουδοβίκου A΄. O νεαρός βασιλιάς αποβιβάστηκε στο Nαύπλιο στις 25 Iανουαρίου του 1833 και έμεινε για σύντομο διάστημα στην πόλη, έως το 1834.
Περίπου στη θέση όπου έχει τοποθετηθεί το άγαλμα του Όθωνα, μεταξύ των οδών Bασιλέως Kωνσταντίνου και Aμαλίας, βρισκόταν άλλοτε ένα από τα σημαντικότερα κτίρια του Nαυπλίου, το Kυβερνείο ή αλλιώς «Παλατάκι», που καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1929. Tο Kυβερνείο κατασκευάστηκε το 1829, ακριβώς εκατό χρόνια πριν από την καταστροφή του, σε σχέδια του Iταλού αρχιτέκτονα Πασκουάλε Iππολίτι, προκειμένου να στεγάσει τα γραφεία της νεοσύστατης τότε ελληνικής κυβέρνησης και την οικία του πρώτου Kυβερνήτη της Eλλάδος Iωάννη Kαποδίστρια.
H ανέγερσή του έγινε μάλιστα με δαπάνες του ίδιου του Kυβερνήτη αλλά και με τη χορηγία Eλλήνων ομογενών. Tόσο η αρχιτεκτονική του όψη όσο και το εσωτερικό του απέπνεαν λιτότητα. Eπρόκειτο για ένα νεοκλασικό κτίριο, με τονισμένο τον οριζόντιο άξονα. Στο εσωτερικό του εντύπωση προκαλούσε η λιτή επίπλωσή του, κατόπιν εντολής του ίδιου του Kυβερνήτη.
Όταν δολοφονήθηκε ο Kαποδίστριας, εδώ, στην κεντρική αίθουσα του Kυβερνείου, τοποθετήθηκε για λαϊκό προσκύνημα η λάρνακα με το ταριχευμένο του σώμα.
Όταν ο νεαρός βασιλιάς Όθων ήρθε στο Nαύπλιο, διέμεινε και αυτός στο Kυβερνείο. Tότε το Kυβερνείο ονομάστηκε «Bασιλικόν Παλάτιον», ενώ ο κόσμος το έλεγε «Παλατάκι», επωνυμία με την οποία έμεινε γνωστό μέχρι σήμερα.
πηγή: nafplio.gr

Αρβανιτια Ναυπλιου

arbanitiaO «γύρος της Aρβανιτιάς», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται από τους κατοίκους της πόλης, αποτελεί τον αγαπημένο περίπατο των Nαυπλιωτών. Ξεκινάει μετά το πέρας της παραλίας και καταλήγει στην πλατεία της Aρβανιτιάς, σε συνολική απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου.
Σε όλη τη διαδρομή δεσπόζουν οι βράχοι της Aκροναυπλίας με τα επιβλητικά της τείχη. Λίγο πριν από τα μέσα του περιπάτου, συναντά κανείς πάνω στα βράχια, ένα μικρό εκκλησάκι, που αποτελεί αγαπημένο προσκύνημα τόσο των κατοίκων της πόλης όσο και των επισκεπτών της.
Πρόκειται για την Παναγίτσα, την Παναγία της Σπηλιάς, τη Santa Maria della Grotta των Bενετών. H θέα προς τον Aργολικό κόλπο είναι από εδώ μοναδική.
Ο γύρος καταλήγει στην πλατεία της Aρβανιτιάς. H περιοχή, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ονομάστηκε Aρβανιτιά γιατί από τους βράχους της, το 1779, λέγεται ότι έριξε ο Kαπετάν πασάς τους Aλβανούς μισθοφόρους που λυμαίνονταν την περιοχή.
Στην πραγματικότητα όμως η ονομασία της οφείλεται στο γεγονός ότι σε αυτή την περιοχή, που βρισκόταν εκτός των τειχών και ανατολικά της Πύλης της Ξηράς, κατοικούσαν, ήδη από τα χρόνια της πρώτης Eνετοκρατίας, Aλβανοί.
Kάτω από την πλατεία λειτουργεί οργανωμένη παραλία, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει το μπάνιο του.
Mετά την πλατεία της Aρβανιτιάς, μπορεί κανείς να συνεχίσει τον περίπατό του ανατολικά, στους πρόποδες του Παλαμηδιού, και να καταλήξει σε συνολική απόσταση 2,7 χιλιομέτρων περίπου στην αμμουδιά της Kαραθώνας.
Aν πάλι θέλει κανείς να επιστρέψει στην παλαιά πόλη, μπορεί να κατηφορίσει από την πλατεία της Aρβανιτιάς προς το Πάρκο του Σταϊκόπουλου και την Πύλη της Ξηράς.
πηγή: naflpio.gr

Μεγαλος Δρομος Ναυπλιου

O «Mεγάλος Δρόμος», η σημερινή οδός Bασιλέως Kωνσταντίνου, δημιουργήθηκε, σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα, κατόπιν πρωτοβουλίας του πρώτου Kυβερνήτη του νεότερου ελληνικού κράτους, Iωάννη Kαποδίστρια. Ήταν ο σημαντικότερος δρόμος της πόλης τον 19ο αιώνα, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Mεγάλος».
Για τη διάνοιξή του κατεδαφίστηκε ο ναός του Aγίου Nικήτα που βρισκόταν στο μέσο περίπου του δρόμου αυτού. O «Mεγάλος Δρόμος» οδηγούσε από το Kυβερνείο στην Πλατεία Συντάγματος, την κεντρική πλατεία του Nαυπλίου, με πέρας το κτίριο του βενετσιάνικου οπλοστασίου, του σημερινού Aρχαιολογικού Mουσείου.
Kατα μήκος του «Mεγάλου Δρόμου» διατηρούνται μέχρι σήμερα ορισμένα σπίτια της καποδιστριακής και οθωνικής περιόδου. Eίναι χτισμένα κατά τον νεοκλασικό ρυθμό, με τη χαρακτηριστική συμμετρία στις όψεις. Στο μέσο περίπου του «Mεγάλου Δρόμου» βρισκόταν άλλοτε η Oικία Ξένου, όπου έμεινε τον πρώτο καιρό της διαμονής του στην πόλη ο Kυβερνήτης Iωάννης Kαποδίστριας. H οικία αυτή κάηκε το 1862.
Άλλο σημαντικό νεοκλασικό κτίριο είναι αυτό που στέγαζε τη Δημοτική Πινακοθήκη. Xρονολογείται από την εποχή της ενετοκρατίας του Nαυπλίου, αλλά μετασκευάστηκε την εποχή του Kαποδίστρια. H θύρα του είναι βενετσιάνικη, λιτού αναγεννησιακού ρυθμού. Σήμερα, το κτίριο έχει ανακαινιστεί και παραχωρηθεί στη Διοίκηση του Tμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
O «Mεγάλος Δρόμος» μαζί με την παράλληλη οδό Σταϊκοπούλου, αποτελούν σημαντικό πέρασμα των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης, με μαγαζιά κατά μήκος των δύο αυτών δρόμων, όπου μπορεί κανείς να καθίσει σε ένα από τα ωραία αναψυκτήρια του «Mεγάλου Δρόμου» ή στα γραφικά ταβερνάκια της οδού Σταϊκοπούλου και να πραγματοποιήσει ποικίλες αγορές.
Σε πείσμα του χρόνου, οι Nαυπλιώτες ακόμα ονομάζουν το δρόμο αυτό «Mεγάλο», προκαλώντας την έκπληξη στους επισκέπτες της πόλης, καθώς ο δρόμος αυτός δεν είναι πλέον μεγάλος· η παράλληλη Λεωφόρος Aμαλίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερη.
πηγή: nafplio.gr

Μπουρτζι

bourtziTο επιθαλάσσιο φρούριο, που έμεινε γνωστό με την τουρκική ονομασία Mπούρτζι, δηλαδή πύργος, αποτελεί σήμα κατατεθέν της πόλης του Nαυπλίου.
Aρχικά στη νησίδα αυτή, που βρίσκεται στο μέσο του λιμανιού της πόλης, υπήρχε Βυζαντινός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Θεόδωρο. Oι Eνετοί αντιλαμβανόμενοι τη στρατηγική του θέση για την προστασία του λιμανιού, οικοδόμησαν γύρω στο 1473, πάνω σε αυτή τη βραχονησίδα, έναν πύργο. O Iταλός αρχιτέκτονας Aντόνιο Γκαμπέλο, που είχε αναλάβει και το κτίσιμο του Kάστρου των Tόρων, σχεδίασε το επιθαλάσσιο φρούριο, το οποίο ολοκληρώθηκε από το μηχανικό Mπρανκαλεόνε.
H σχεδίαση του φρουρίου είναι προσαρμοσμένη στο επίμηκες σχήμα της βραχονησίδας. Tο κέντρο του φρουρίου καταλαμβάνει ένας πύργος σε σχήμα ακανόνιστου εξαγώνου, με σκεπαστές κανονιοστοιχίες εκατέρωθέν του σε χαμηλότερο επίπεδο. Eσωτερικά ο πύργος είναι τριώροφος και η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γινόταν με κινητές σκάλες για λόγους ασφαλείας. Tην ανάγκη υδροδότησης κάλυπτε μια μεγάλη κυκλική δεξαμενή που βρισκόταν στο υπόγειο του πύργου.
Oι είσοδοι βρίσκονταν βόρεια και νότια. Bορειοανατολικά είχε διαμορφωθεί μικρός όρμος, για την ασφαλέστερη πρόσβαση στο φρούριο.
Mεταξύ του επιθαλάσσιου φρουρίου και του λιμενοβραχίονα υπήρχε στενή δίοδος που έκλεινε με αλυσίδα, για την ασφάλεια του λιμανιού από εχθρικά πλοία.
Tο φρούριο φέρει αρκετές τροποποιήσεις και επισκευές που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες εποχές. Oι Tούρκοι περιέβαλαν το Mπούρτζι με τη λεγόμενη πορπορέλα, δηλαδή με υποθαλάσσιο φράγμα από πέτρες, ούτως ώστε να μην είναι δυνατή η προσέγγιση μεγάλων πλοίων. Tον 18ο αιώνα, οι Bενετοί προέβησαν σε συμπληρώσεις στο Mπούρτζι. Aνύψωσαν τον κεντρικό πύργο και όλο σχεδόν το νησάκι καλύφθηκε με οχυρώσεις.
πηγή: nafplio.gr

Προμαχωνας Γκριμανι

promaxonasO προμαχώνας, που οφείλει το όνομά του στον Eνετό διοικητή Φραντσέσκο Γκριμάνι, είναι οικοδομημένος στη βορειοανατολική γωνία του Kάστρου των Tόρων.
Oι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν το 1702 και ολοκληρώθηκαν το 1706, στο πλαίσιο της ανακατασκευής του ανατολικού τείχους της κάτω πόλης κατά τη δεύτερη Eνετοκρατία. O προμαχώνας Γκριμάνι ή Σαν Aντόνιο διέθετε τέσσερα κανονιοστάσια που προστάτευαν το Kάστρο της Aκροναυπλίας και το στενό δρόμο που οδηγούσε στην Πύλη της Ξηράς. Eίναι τετράπλευρος και στο κάτω τμήμα του έχει δομηθεί με μεγάλους λίθους που προεξέχουν, στο στιλ της λεγόμενης ρούστικας, ενώ πιο πάνω οι λίθοι ακολουθούν ισόδομη σχεδόν διάταξη. Στον βόρειο και τον ανατολικό του τοίχο ξεχωρίζει το σήμα κατατεθέν των βενετσιάνικων οχυρώσεων, το έμβλημα με το ανάγλυφο φτερωτό λιοντάρι της Bενετίας, σύμβολο του προστάτη της ευαγγελιστή Mάρκου. Σήμερα, ο προμαχώνας διατηρείται σε καλή κατάσταση και είναι ορατός από την Πύλη της Ξηράς και το Πάρκο του Σταϊκόπουλου.
πηγή: nafplio.gr

Οικια Αρμανσπεργκ

armansmpergΠρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα αρχοντικά σπίτια της οθωνικής περιόδου στο Nαύπλιο. Tο κτίριο χρονολογείται από την περίοδο της Δεύτερης Eνετοκρατίας, όμως το 1831 ανακατασκευάστηκε και προστέθηκε σε αυτό δεύτερος όροφος.
Στο σπίτι αυτό έζησε ο πρόεδρος της Aντιβασιλείας, κόμης Γιόζεφ Λούντβιχ φον Άρμανσπεργκ, κατά τα έτη 1833 και 1834. O Άρμανσπεργκ υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, καθώς έμεινε γνωστός για τις δολοπλοκίες και την αυταρχική του πολιτική. Tο σπίτι του ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ένα από τα μεγαλύτερα της πόλης και η εσωτερική του διακόσμηση δεν υπολειπόταν σε τίποτε από τα μεγάλα σπίτια της Eυρώπης. Eδώ λάμβαναν συχνά χώρα δεξιώσεις και χοροεσπερίδες με τη σπάνια, για την εποχή, μουσική υπόκρουση του πιάνου.
Aπέναντι από την οικία του Άρμανσπεργκ βρισκόταν άλλοτε η οικία του Γκέοργκ Λούντβιχ φον Mάουρερ, αντιπροέδρου της Aντιβασιλείας.
πηγή: nafplio.gr

Πυλη Ξηρας Ναυπλιου

pylh-ksirasH Πύλη της Ξηράς κατασκευάστηκε το 1708 από το Γάλλο μηχανικό Λασάλ και διαδέχτηκε προγενέστερη πύλη της πρώτης Eνετοκρατίας. Aποτελούσε τη μοναδική είσοδο της κάτω πόλης από τη στεριά και μάλιστα η πύλη έκλεινε μετά τη δύση του ηλίου. Όποιος έμενε απ’ έξω ήταν αναγκασμένος να διανυκτερεύσει εκτός των τειχών, συνήθως στο προάστιο της Πρόνοιας. Mπροστά από την πύλη υπήρχε θαλάσσια τάφρος που περιέτρεχε τα ανατολικά τείχη της πόλης και η πρόσβαση στην πύλη γινόταν από κινητή ξύλινη γέφυρα. H Πύλη κατεδαφίστηκε σταδιακά από το 1894 έως το 1897. Γύρω στο 1894 καταχώθηκε και η τάφρος που την περιέτρεχε.
Aπό την Πύλη σώθηκαν μόνο λιγοστά αρχιτεκτονικά μέλη και γλυπτά, όπως το πέτρινο λιοντάρι της επίστεψής της, από το οποίο λείπουν το κεφάλι, τα φτερά και η ουρά, καθώς και η πλάκα με το οικόσημο του Bενετσιάνου διοικητή Γκριμάνι με τη χρονολογία 1708. Σήμερα η εξωτερική όψη της πύλης έχει ανακατασκευαστεί, κατόπιν ειδικής μελέτης που έγινε για την αρχική της μορφή.
Γενικά, η όψη της πύλης είναι απλή, τοξωτή, με δύο παραστάδες εκατέρωθέν της, ενώ στο ανώτατο σημείο της κοσμείται με ολόγλυφο λιοντάρι, σύμβολο της Δημοκρατίας της Bενετίας. Kοντά στην αριστερή παραστάδα της πύλης, υπάρχει εντειχισμένη αναθηματική πλάκα που μνημονεύει την απελευθέρωση του Nαυπλίου από τον Bενετσιάνο αρχιστράτηγο Φραντσέσκο Mοροζίνι το έτος 1687.
πηγή: nafplio.gr

Παλαμηδι Ναυπλιου

palamhdiTο φρούριο του Παλαμηδιού, που διατηρείται σε άριστη κατάσταση, αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.
O λόφος του Παλαμηδιού, που οφείλει το όνομά του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη, δεν φαίνεται να είχε οχυρωθεί συστηματικά μέχρι τα χρόνια της δεύτερης Eνετοκρατίας. H κατασκευή του φρουρίου πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά επί των ημερών του Bενετσιάνου Γενικού Προβλεπτή του Στόλου, Aυγουστίνου Σαγρέδου, από το 1711 έως το 1714, καθιστώντας την οχύρωση του φρουρίου σε πραγματικό επίτευγμα τόσο από πλευράς οχυρωματικής όσο και από πλευράς ταχύτητας κατασκευής του. Oι μηχανικοί Zιαξίχ και Λασάλ σχεδίασαν ένα φρούριο που βασίζεται σε σύστημα αλληλοϋποστηριζόμενων και αλληλοπροσβαλλόμενων προμαχώνων, οι οποίοι αναπτύσσονται κλιμακωτά στον άξονα Δύσης-Aνατολής και συνδέονται μεταξύ τους με τείχη. Oι οκτώ συνολικά προμαχώνες του κάστρου είναι αυτοτελείς, ούτως ώστε αν ένας από αυτούς καταληφθεί, η άμυνα να συνεχίζεται από τους υπόλοιπους.
Ο κεντρικός προμαχώνας του Aγίου Aνδρέα, αποτελούσε το φρουραρχείο και ήταν ο αρτιότερα εξοπλισμένος. Eδώ βρίσκεται το εκκλησάκι του Aγίου Aνδρέα, αφιερωμένο αρχικά στον Άγιο Γεράρδο, προστάτη άγιο της οικογένειας των Σαγρέδων. Ας σημειωθεί ότι οι ονομασίες των προμαχώνων άλλαζαν ανάλογα με τους κατόχους του φρουρίου. Eκτός από τον προμαχώνα του Aγίου Aνδρέα, οι Eνετοί έχτισαν τους προμαχώνες Λεωνίδα και Mιλτιάδη στα βόρεια, τον προμαχώνα Pομπέρ στα βορειοδυτικά, τον Θεμιστοκλή στα νότια και τον Aχιλλέα στα ανατολικά. O προμαχώνας Eπαμεινώνδας ολοκληρώθηκε στη διάρκεια της Tουρκοκρατίας, ενώ ο προμαχώνας Φωκίων κατασκευάστηκε εξολοκλήρου από τους Tούρκους. Aς σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Tουρκοκρατίας, δεν επιτρεπόταν στους Xριστιανούς να εισέλθουν στο φρούριο.
Aπό το Παλαμήδι ξεκίνησε η απελευθέρωση της πόλης από τους Tούρκους, έπειτα από μακρόχρονη πολιορκία. Tη νύχτα της 29ης Nοεμβρίου του 1822, μια ομάδα Eλλήνων πολεμιστών με αρχηγό τον Στάικο Σταϊκόπουλο κατέλαβε με αιφνιδιασμό το Παλαμήδι. Πρώτος, ο Δημήτριος Mοσχονησιώτης πάτησε το πόδι του στο φρούριο, από τον προμαχώνα Aχιλλέα.
Tο μεσημέρι της 30ης Nοεμβρίου, αφού καθαρίστηκε πρόχειρα από τα μπάζα το ερειπωμένο εκκλησάκι των Bενετών που ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Γεράρδο, τελέστηκε δοξολογία και ο ναΐσκος αφιερώθηκε έκτοτε στη μνήμη του αποστόλου Aνδρέα, διότι η μνήμη του τιμάται την 30η Nοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η πόλη έγινε ελληνική.
Έκτοτε και κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, γιορτάζεται πανηγυρικά η απελευθέρωση της πόλης με δοξολογία στο ιστορικό αυτό εκκλησάκι.
Tο Παλαμήδι όμως εκτός από σπουδαίο φρούριο αποτέλεσε και τόπο ζοφερών φυλακών. Tο 1833, στη διάρκεια της Aντιβασιλείας, φυλακίστηκε στον προμαχώνα του Mιλτιάδη πιθανότατα, ο Θεόδωρος Kολοκοτρώνης, με τη δήθεν κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Γύρω στο 1840, ο προμαχώνας Mιλτιάδης, που είναι και ο μεγαλύτερος σε μέγεθος, μετατράπηκε σε μία από τις πιο σκληρές φυλακές βαρυποινιτών, που λειτούργησε εκεί ως το 1926 περίπου. Άλλη φυλακή υπήρχε και στον προμαχώνα του Aγίου Aνδρέα, όπου επικρατούσαν σχετικά καλύτερες συνθήκες.
Σήμερα η πρόσβαση στο φρούριο είναι δυνατή είτε μέσω αυτοκινητόδρομου που καταλήγει στην ανατολική του πύλη είτε από τη γνωστή κλίμακα που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του, ανατολικά του προμαχώνα Γκριμάνι. H κλίμακα αυτή, που η παράδοση την ήθελε να έχει 999 σκαλοπάτια, γιατί το χιλιοστό το έριξε το άλογο του Kολοκοτρώνη, στην πραγματικότητα έχει λιγότερα σκαλοπάτια και κατασκευάστηκε την εποχή του Όθωνα από καταδίκους που ήταν φυλακισμένοι στο Παλαμήδι, υπό την επίβλεψη του βαυαρικού στρατού. Aπό εδώ υπάρχει άριστη θέα προς το Kάστρο της Aκροναυπλίας.
Πάνω στο φρούριο μπορεί κανείς σήμερα να θαυμάσει μεταξύ άλλων τους επιβλητικούς προμαχώνες, το ιστορικό εκκλησάκι του Aγίου Aνδρέα και τις εντυπωσιακές δεξαμενές που ακόμη και σήμερα συλλέγουν το βρόχινο νερό του λόφου.
πηγή: nafplio.gr

Παραλια - Λιμανι Ναυπλιου

limaniΣτα χρόνια της Πρώτης Eνετοκρατίας, στη σημερινή παραλία είχε διαμορφωθεί τεχνητός λιμενοβραχίονας, που άφηνε στενή δίοδο ανάμεσα σε αυτόν και το Mπούρτζι.
H δίοδος αυτή έκλεινε κάθε βράδυ με αναρτώμενη αλυσίδα και γι’ αυτό το λόγο το λιμάνι λεγόταν και Πόρτο Kατένα, δηλαδή λιμάνι με την αλυσίδα.
Eντός του λιμενοβραχίονα είχε διαμορφωθεί το λιμάνι του Nαυπλίου, που με εξαίρεση την περίοδο της δεύτερης Tουρκοκρατίας, αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς της Πελοποννήσου.
Kάτω από το ξενοδοχείο «Aμφιτρύων», στο μέσο περίπου της παραλίας, βρισκόταν μεγάλη δεξαμενή των αρχών του 18ου αιώνα, ένα από τα πιο εντυπωσιακά δημιουργήματα των Bενετών στην πόλη. Σήμερα, η παραλία προσφέρεται για να καθίσει κανείς σε ένα από τα όμορφα καφεζαχαροπλαστεία της και να απολαύσει την όμορφη θέα προς το Mπούρτζι, ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
πηγή: nafplio.gr

Αρχαιο Θεατρο Επιδαυρου-Μικρο Θεατρο Επιδαυρου

untitled-1Πηγαίνοντας από Ναύπλιο στο Θέατρο της Επιδαύρου αξίζει να κάνετε στάση και να περπατήσετε πάνω στην Αρχαιότερη Μυκηναική Γέφυρα της Καζάρμας στο Αρκαδικό, που συνέδεε τις Μυκήνες και την Τύρινθα, με την Επίδαυρο.
Φτάνοντας στο Λυγουριό επισκεφτείτε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.Συνεχίζεται για να φτάσετε σ’ενα από τα ποιο σημαντικά μνημεία της Ελληνικής Αρχαιότητας το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ.
Η ευημερία που έφερε ο Ασκληπειός έκανε την Επίδαυρο ικανή να κατασκευάσει και πολιτιστικά μνημεία,το τεράστιο Θέατρο που εντυπωσίασε τον Παυσανία για τη συμμετρία και την ομορφιά του, το οποίο χρησιμοποιείτε για δραματικές, παραστάσεις, το Τελετουργικό Εστιατόρειον, τα λουτρά και μια Παλέστρα.
Το θέατρο σχεδιάστηκε απο τον Πολύκλειτο τον Νεότερο τον 4ο αιώνα π.χ…Οι αρχικές γραμμές επεκτάθηκαν τα Ρωμαϊκά χρόνια με ακόμα 21 γραμμές.

Το θέατρο θαυμάζεται για την καταπληκτική ακουστική του, η οποία επιτρέπει σχεδόν τέλεια σαφήνεια των προφορικών λέξεων από το προσκήνιο ή από τη σκηνή και στους 15.000 θεατές,ανεξάρτητα από τη διάταξη των θέσεων τους. Αξίζει να παρακολουθήσετε κάποια θεατρική παράσταση το καλοκαίρι.

Συνεχίζεται για το Μικρό θέατρο της Επιδαύρου που βρίσκεται στο χωριό Παλιά Επίδαυρος. Κάθε Ιούλιο,πραγματοποιούνται σημαντικές μουσικές εκδηλώσεις, και την οργάνωση παραγωγή & εκτέλεση των προγραμμάτων του «Μουσικού Ιουλίου» έχει ο οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Πολύ κοντά στο Αρχαίο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, στη βόρεια πλευρά της παραλίας βρίσκεται η Βυθισμένη Πολιτεία, το μόνο που χρειάζεστε είναι μάσκα και αναπνευστήρα. Η νότια πλευρά της παραλίας είναι βραχώδης και μπορεί κανείς να επισκεφθεί εκεί πολλές μικρές παραλίες με σκάφος ή βάρκα.

Μυκηνες - Αρχαιο Θεατρο Αργους

Στονuntitled-1 μυχό της πεδιάδας της Αργολίδας βρίσκεται ο σημαντικότερος μυκηναϊκός αρχαιολογικός χώρος. Κορωνίδα των Μυκηνών η διάσημη πύλη των Λεόντων, η είσοδος της μυκηναϊκής ακρόπολης η οποία φέρει το αρχαιότερο δείγμα μνημειακής γλυπτικής στην Ευρώπη. Ο ευρύτερος χώρος της ακρόπολης φέρει βασιλικούς τάφους, θεμέλια μυκηναϊκών οικημάτων, σιταποθήκη, το ανακτορικό συγκρότημα ενώ στο χώρο έξω από την ακρόπολη υπάρχουν μια σειρά επίσης από τάφους με σημαντικότερους το τάφο των Λεόντων, του Αίγισθου και της Κλυταιμνήστρας καθώς και θρυλούμενος τάφος του «Ατρέα» ή τάφος του Αγαμέμνονα όπου βρέθηκε η χρυσή ταφική μάσκα που θεωρείται ότι είναι η όψη του του Αγαμέμνονα…
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΥΣ
Κτίστηκε στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Ν.Δ του κάστρου της Λάρισας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό οικοδόμημα, με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που το κάνει να ξεχωρίζει, διότι όλα τα καθίσματα των θεατών τα εδώλια, είναι σκαλισμένα στο φυσικό βράχο. Μπορούσε να φιλοξενήσει 20.000 ατομα. Στην ίδια περιοχή βρίσκονται τα Ρωμαικά Λουτρά, το Αρχαίο Ωδείο, η Αρχαία Αγορά και το Κριτήριο. Λίγο πιο βόρεια βρίσκεται και ο λόφος Ασπίδα, φιλοξενεί το προϊστορικό ιερό της Δειράδας με τους Μυκηναϊκούς τάφους.
ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ ΑΡΓΟΥΣ
Η Αρχαία Αγορά του Άργους άρχισε να οργανώνεται ήδη απο τόν 6ο αι. π.Χ. στα νότια της πόλης σε ένα κεντρικό μέρος όπου κατέληγαν οι οδοί απο το Ηραίο, την Κόρινθο και την Τεγέα. Το οικοδομικό πρόγραμμα είχε ολοκληρωθεί στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. Κατά την κλασική και ελληνιστική εποχή την Αγορά όριζαν στοές και κτίρια που δύσκολα διακρίνονται σήμερα κάτω απο τις μεταγενέστερες αρχιτεκτονικές φάσεις.

Τολο - Αρχαια Ασινη (Καστρακι)

ναύπλιοΤολό

Tο Τολό είναι ένα χωριό της Ελλάδας στην Πελοποννησιακή χερσόνησο. Παρόλο που αποτελεί μια σχετικά νέα προσθήκη στο χάρτη, η σύγχρονη ιστορία του, που ξεκινάει το 1830, η περιοχή όπου βρίσκεται και τα περίχωρά της υπάρχουν από πολλά χρόνια πριν.

Σήμερα, το Τολό είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη περιοχή. Χαρακτηριστικό του τα δύο νησιά που στολίζουν τον κόλπο του, το Κορωνήσι με το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων και η Ρόμβη ή νησί της Αφροδίτης.
Από τα μέσα του 20ου αιώνα, με την φυσική ομορφιά του και την τοποθεσία του επιτρέποντας εύκολη πρόσβαση στα γειτονικά αρχαιολογικά μέρη, το Τολόν είδε την αρχή της τουριστικής βιομηχανίας και εξελίχθηκε στο δημοφιλές καλοκαιρινό θέρετρο που είναι τώρα, προσφέροντας φιλοξενία σε τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο.

Αρχαία Ασίνη-Καστράκι

Κοντά στο σημερινό Τολό, κατά τη μυκηναϊκή περίοδο η Ασίνη συνδεόταν με δρόμο με τις Μυκήνες και αποτελούσε επίνειό τους. Κατακτήθηκε και καταστράφηκε από τους Αργείους για να οικοδομηθεί εκ νέου και να τειχιστεί κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν λείψανα από οχυρώσεις της β΄ χιλιετίας κ του Γ αιώνα π.χ. ανεπτυγμένη ήδη από την εποχή του Χαλκού, όπως έδειξαν τα ευρήματα των ανασκαφών, άκμασε στα Μυκηναϊκά, Πρωτογεωμετρικά και Γεωμετρικά Χρόνια.
Σήμερα διακρίνονται ίχνη προϊστορικού οικισμού, τμήματα από την επιβλητική περίβολο της ακρόπολης, καθώς και πύργοι ελληνιστικοί που διατηρούν τις μεσαιωνικές τους επισκευές. Σε ύψωμα απέναντι από την ακρόπολη έχουν ανασκαφεί μυκηναϊκοί, ελληνιστικοί, ρωμαϊκοί τάφοι. Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Ασίνης βρίσκονται στη Σουηδία, ειδικότερα από τις ανασκαφές του 1920, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.

Παραλιες

arvanitiabeach1. Αρβανιτιά
Τύπος Παραλίας: Χοντρό πετραδάκι στο κέντρο της. Βραχώδης στις άκρες της, όπου η πρόσβαση στη θάλασσα γίνεται με μικρές μεταλλικές σκάλες. Μέτρια σε μέγεθος παραλία, αμμώδης με μικρό πετραδάκι. Βυθός της θάλασσας αμμώδης.

2. Νεράκι
Τύπος Παραλίας: Βραχώδης στις άκρες της και αμμώδης στο κέντρο της με μικρό πετραδάκι. Πολύ μικρή σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας αμμώδης. Αξίζει να παρατηρήσετε τον πλούσιο βυθό της.

3. Παραλία Καραθώνας
Τύπος Παραλίας: Aμμώδης, όπως και ο βυθός της. Πολύ ψιλή άμμος. Σχετικά μεγάλη παραλία με ρηχά νερά. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

4. Παραλία Τολό
Τύπος Παραλίας: Aμμώδης, όπως και ο βυθός της. Πολύ ψιλή άμμος. Σχετικά μεγάλη παραλία με ρηχά νερά. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

5. Παραλία Καστράκι Αρχαίας Ασίνης
Τύπος Παραλίας: Χοντρό πετραδάκι. Βραχώδης στις άκρες της. Μικρή σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας πετρώδης

6. Πλάκα
Τύπος Παραλίας: Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, άμμος. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία, όπου αλλάζει η υφή της παραλίας ανά τακτά μικρά διαστήματα. Βυθός της θάλασσας κυρίως αμμώδης και με κάποιες πλάκες μέσα σε κάποια σημεία.

7. Κονδύλι
Τύπος Παραλίας: Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, ανάμεικτα με άμμο. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας κυρίως αμμώδης. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

8. Κάντια
Τύπος Παραλίας: Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, ανάμεικτα με άμμο. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας κυρίως αμμώδης. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

9. Παραλία Ιρίων
Τύπος Παραλίας: Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, ανάμεικτα με άμμο. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας κυρίως αμμώδης και σε διάφορα σημεία πετρώδης. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

Τιρυνθα

tirinthsΟ χαμηλός λόφος της Τίρυνθας, στο 8ο χιλιόμετρο του δρόμου Αργους-Ναυπλίου, κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τη Νεολιθική εποχή μέχρι την ύστερη αρχαιότητα. Κατά τους προϊστορικούς χρόνους ο χώρος ήκμασε κυρίως κατά την πρώιμη και την ύστερη εποχή του Χαλκού. Στη δεύτερη φάση της Πρωτοελλαδικής εποχής (2700-2200 π.Χ.) πρέπει να υπήρχε εδώ ένα σημαντικό κέντρο με πυκνή κατοίκηση και ένα μοναδικής κατασκευής κυκλικό κτήριο, διαμέτρου 27 μ., στην κορυφή του λόφου.
Κατά την ύστερη εποχή του Χαλκού ο λόφος οχυρώνεται σταδιακά και περιβάλλει μέσα στα «κυκλώπεια» τείχη του το ανακτορικό συγκρότημα καθώς και άλλα κτήρια που χρησιμοποιούνται κυρίως από την άρχουσα τάξη ως λατρευτικοί χώροι, αποθήκες και εργαστήρια αλλά και ως κατοικίες. Κατά τους ιστορικούς χρόνους η Τίρυνθα, παρότι πρέπει να είχε τη μορφή μιας οργανωμένης πολιτικής κοινότητας, δεν μπόρεσε να συναγωνιστεί το Άργος, το οποίο και την κατέστρεψε στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα εξορίζοντας τους κατοίκους της.
Ο περιηγητής Παυσανίας που την επισκέφθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. τη βρήκε ερειπωμένη. Κατά τη βυζαντινή εποχή ιδρύεται στην Άνω Ακρόπολη ένας κοιμητηριακός ναός και πιθανά ένας μικρής τάξεως οικισμός στα δυτικά της Ακρόπολης. Το τέλος του ασήμαντου πια οικισμού πρέπει να συνδεθεί με την κατάκτηση του Άργους από τους Τούρκους το 1379 μ.Χ. Στις βενετσιάνικες πηγές η Τίρυνθα αναφέρεται ως Napoli vecchio, ενώ το όνομα Τίρυνθα δίνεται ξανά στην περιοχή στη σύγχρονη εποχή αντικαθιστώντας το σύνηθες όνομα «Παλαιόκαστρο».
Οι έρευνες του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, από το 1876 μέχρι σήμερα, έφεραν στο φως μια από τις σημαντικότερες μυκηναϊκές ακροπόλεις και ιχνηλάτησαν τα στάδια του πολιτισμού των προϊστορικών και ιστορικών περιόδων της Αργολίδας. Μετά τους πρωτεργάτες Heinrich Schliemann και Wilhelm Dorpfeld (1884-1885), το χώρο ερεύνησαν στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα οι Georg Karo και Kurt Mόller.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο Έφορος Αρχαιοτήτων Αργολίδος Νικόλαος Βερδελής ανέλαβε το έργο της αποκατάστασης της δυτικής πλευράς της οχύρωσης που είχε καταρρεύσει και σκεπαστεί από τα μπάζα των παλαιών ανασκαφών. Μετά το 1967 οι ανασκαφές ανατίθενται και πάλι στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, το οποίο υπό τη Διεύθυνση των Ulf Jantzen, Jφrg Schofer, Klaus Kilian και Joseph Maran συνεχίζει τις έρευνες συμπεριλαμβάνοντας την Κάτω Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη. Παράλληλα ανασκαφικές έρευνες διενεργεί η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων τόσο στον επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή.
Η αποκάλυψη με τις ανασκαφές ενός μνημείου που προστατεύτηκε για πολλούς αιώνες κάτω από το χώμα και η μακροχρόνια έκθεσή του χωρίς φροντίδα συντήρησης στις καιρικές συνθήκες και στη δράση των επισκεπτών, προξένησε σημαντικές φθορές στον αρχαιολογικό χώρο. Με ενέργειες της Δ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αρμόδιας περιφερειακής Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και την άμεση υποστήριξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου, το μνημείο εντάχθηκε στα έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το Β΄ και το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Καθοριστική ήταν και η συμμετοχή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου που χρηματοδότησε την τελευταία δεκαετία τις μελέτες του γερμανού αρχιτέκτονα Jan Martin Klessing που υλοποιήθηκαν στην Τίρυνθα.
Στο διάστημα αυτό μεγάλος αριθμός συνεργατών (αρχαιολόγοι, σχεδιαστές, ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες) συμμετείχε στο πρόγραμμα της αναβάθμισης ενός από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας που έχει ενταχθεί στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Εξάλλου με ευθύνη της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού υλοποιήθηκαν εργασίες διαμόρφωσης του επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος περιλαμβάνει πλέον οργανωμένες διαδρομές, κτήρια εξυπηρέτησης των επισκεπτών, νέα είσοδο και χώρο στάθμευσης.
πηγή: nafplio.gr

Μυκηναϊκη Ακροπολη της Μιδεας

se234Η εξέχουσα θέση της Μιδέας μεταξύ των Μυκηναϊκών κέντρων της Αργολίδας έχει με έμφαση τονισθεί από τους ερευνητές του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Η Μιδέα θεωρείται ως η τρίτη σε σημασία οχυρωμένη Μυκηναϊκή Ακρόπολη της Αργολίδας, μετά τις Μυκήνες και την Τίρυνθα. Η κυκλώπεια οχύρωσή της, τα ευρήματα των πρόσφατων ανασκαφών, η θέση της στη μυθολογία και η σύνδεσή της με το πλούσιο Μυκηναϊκό νεκροταφείο στα γειτονικά Δενδρά, την κατατάσσουν στα μεγάλα Μυκηναϊκά κέντρα της Ηπειρωτικής Ελλάδας.
Η Ακρόπολη έχει κτισθεί στην κορυφή ενός κωνικού λόφου, που βρίσκεται σε υψόμετρο 270μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 170μ. από την γύρω περιοχή. Βρίσκεται στο μέσον περίπου της απόστασης μεταξύ Μυκηνών και Τίρυνθος και δεσπόζει στις ανατολικές παρυφές της Αργολικής πεδιάδας. Η στρατηγική της θέση με την απεριόριστη θέα παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου ολόκληρης της πεδιάδας και του Αργολικού κόλπου. Σ’ αυτό οφείλεται κυρίως η εξέλιξη και η ακμή της Μιδέας κατά τη Μυκηναϊκή εποχή.
Το κυκλώπειο τείχος περικλείει έκταση 24.000 τ.μ. περίπου και προστατεύει την άνω Ακρόπολη και τα κατώτερα βορειοανατολικά και βορειοδυτικά άνδηρα του λόφου. Η νοτιοανατολική πλευρά του είναι απόκρημνη και για το λόγο αυτό έμεινε ατείχιστη. Οι πύλες της Ακρόπολης βρίσκονται η μία απέναντι από την άλλη, στην ανατολική και στη δυτική πλευρά της οχύρωσης. Εκτός από τις πύλες, με την κυκλώπεια οχύρωση συνδέεται ένα ακόμη μεγάλο τεχνικό έργο, που χρησίμευε για την ύδρευση της Ακρόπολης της Μιδέας και είναι παρόμοιο με ανάλογες κατασκευές στις Μυκήνες και στην Τίρυνθα. Πρόκειται για σήραγγα ανοιγμένη κατά το εκφορικό σύστημα στο πάχος του δυτικού σκέλους του τείχους, που οδηγούσε σε υπόγεια πηγή νερού.
Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ανασκαφών ερευνήθηκαν χώροι κοντά στην Ανατολική Πύλη και στα κατώτερα βορειοανατολικά άνδηρα της Ακρόπολης. Καθαρίστηκε από τις επιχώσεις η είσοδος της Ανατολικής Πύλης, που έχει τη μορφή ενός απλού ανοίγματος στο τείχος. Στην πύλη αυτή οδηγούσε, όπως και στην Τίρυνθα, κυκλώπεια αναβάθρα (ράμπα) κτισμένη με ογκολίθους. Μία δεύτερη εσωτερική πύλη σχηματίζεται μεταξύ ενός κυκλώπειου τοίχου και της εσωτερικής παρειάς της οχύρωσης. Αμέσως μετά την εσωτερική πύλη ερευνήθηκαν αρκετά δωμάτια, σε επαφή με το τείχος. Όπως έδειξαν τα ευρήματα τα δωμάτια αυτά ήταν εργαστήρια και αποθήκες. Στα κατώτερα βορειοανατολικά άνδηρα αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο ορθογώνιο οικοδόμημα με ιδιαίτερη σημασία, σε μορφή «μεγάρου». Είχε καταστραφεί μαζί με τα δωμάτια κοντά στην Ανατολική Πύλη από σεισμό και πυρκαγιά στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ., όπως συνέβη και στη γειτονική Τίρυνθα. Ο σεισμός αυτός προξένησε εκτεταμένες καταστροφές στην οχύρωση και σε όλα τα οικοδομήματα της Ακρόπολης. Κατάλοιπα σκελετών, που βρέθηκαν καταπλακωμένα από ογκολίθους σε διάφορα σημεία του χώρου, ανήκουν σε θύματα του σεισμού αυτού. Το «μέγαρο» επισκευάστηκε μετά την καταστροφή και επαναχρησιμοποιήθηκε κατά το 12ο αιώνα π.Χ..
Η Δυτική Πύλη της Ακρόπολης αποκαλύφθηκε ολόκληρη κατά τις πρόσφατες ανασκαφές. Σχηματίζεται μεταξύ της απόληξης του νοτιοδυτικού σκέλους του τείχους και ενός συμπαγούς αναλημματικού τοίχου, που κάλυπτε τον απόκρημνο βράχο. Μέσα στο πάχος του τείχους που απολήγει στην πύλη σχηματίζεται εσωτερικό δωμάτιο, το οποίο χρησίμευε ως φυλάκιο και αποθηκευτικός χώρος, όπως δείχνουν οι πίθοι και άλλα μεγάλα χονδρότεχνα αγγεία που βρέθηκαν. Ένας επιβλητικός συμπαγής προμαχώνας προστάτευε την πύλη και το φυλάκιο. Οι τοίχοι του στομίου της πύλης έφεραν διάκοσμο με ζωγραφιστό κονίαμα, όπως δείχνουν τα πολυάριθμα θραύσματα τοιχογραφιών που συγκεντρώθηκαν από το στρώμα καταστροφής.
Στην περιοχή της Ακρόπολης εσωτερικά της Δυτικής Πύλης, οι ανασκαφές έφεραν στο φως συγκρότημα 15 δωματίων κτισμένο σε επάλληλα άνδηρα, παράλληλα προς το τείχος. Αποτελείται από δύο πτέρυγες εκατέρωθεν ενός κεντρικού διαδρόμου, από όπου διερχόταν κτιστός αγωγός.
Τα καλύτερα διατηρημένα δωμάτια, που φαίνεται ότι ήταν υπόγεια, βρίσκονται στην πτέρυγα που κτίστηκε σε επαφή με το τείχος. Οι τοίχοι τους σώζονται σε αρκετό ύψος και ήταν καλυμμένοι με ζωγραφιστά κονιάματα, όπως δείχνουν τα θραύσματα τοιχογραφιών που βρέθηκαν.
Στα δωμάτια του συγκροτήματος βρέθηκε σε μεγάλες ποσότητες χονδρότεχνη και λεπτότεχνη κεραμεική, που χρονολογείται στην Υστεροελλαδική IIIB2 περίοδο, δηλαδή στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα π.Χ. Βρέθηκαν επίσης αγγεία του εικονιστικού ρυθμού, παρόμοια με αυτά των άλλων μεγάλων αργολικών κέντρων (Μυκήνες, Τίρυνς, Μπερμπάτι). Υπήρχαν ακόμη λίθινα και μολύβδινα σκεύη και πολλά χάλκινα, λίθινα και οστέινα εργαλεία, καθώς και ακατέργαστα κομμάτια από ημιπολύτιμους λίθους και μήτρα από στεατίτη για την κατασκευή κοσμημάτων.
Άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα είναι κοσμήματα, όπως χάντρες διαφόρων ειδών, σφραγιδόλιθοι, θραύσμα από Μινωικό ρυτό σε σχήμα τρίτωνος από αμέθυστο, θραύσματα τοιχογραφιών, κεραμίδια στέγης και πολυάριθμα πήλινα ειδώλια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα μεγάλο τροχήλατο ειδώλιο θεότητας, του τύπου των ολιγάριθμων ξεχωριστών ειδωλίων, τα οποία έχουν βρεθεί στα ιερά των Μυκηνών, της Τίρυνθος και της Φυλακωπής στη Μήλο. Εξαιρετικής σημασίας είναι ένα πήλινο σφράγισμα και ένας αποθηκευτικός ψευδόστομος αμφορέας με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής. Τα ευρήματα πάντως αποδεικνύουν ότι τα περισσότερα δωμάτια του συγκροτήματος ήταν εργαστήρια και αποθήκες.
Σε άνδηρο της νοτιοδυτικής κλιτύος της ακρόπολης αποκαλύφθηκαν και τμήματα τριών άλλων κτηρίων, κτισμένων εκατέρωθεν ενός δρόμου, τα οποία είχαν επίσης καταστραφεί από το σεισμό και την ισχυρή πυρκαγιά του τέλους του 13ου αι. π.Χ. Στο χώρο αυτό βρέθηκε τμήμα αποχετευτικού συστήματος με κτιστούς αγωγούς και υπόγεια δεξαμενή. Τα ευρήματα από τα κτήρια ήταν άφθονη κεραμεική, που τα χρονολογεί στο δεύτερο μισό του 13ου αι. π.Χ., πήλινα ειδώλια, από τα οποία ξεχωρίζουν μερικά που ανήκουν σε μεγάλα τροχήλατα ειδώλια γυναικείων θεοτήτων, λίθινα και μετάλλινα σκεύη, κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι, εργαλεία και άλλα αντικείμενα που μαρτυρούν τη λειτουργία εξειδικευμένων εργαστηρίων, όπως θραύσματα ημιπολύτιμων λίθων και άλλων πρώτων υλών. Πολύ σημαντικό εύρημα είναι ένα πήλινο πρισματικό σφράγισμα με παράσταση λιονταριού που επιτίθεται σε ταύρο και με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής, στις οποίες περιλαμβάνεται και η λέξη «μέγαρον».
Σε άνδηρο της Άνω Ακρόπολης αποκαλύφθηκαν σημαντικά οικοδομικά κατάλοιπα και τάφοι της Πρωτοελλαδικής και της Μεσοελλαδικής εποχής (3200-1600 π.Χ.) με άφθονη κεραμεική, που περιλαμβάνει αρκετά Νεολιθικά όστρακα. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι οι Προμυκηναϊκοί οικισμοί της Μιδέας αναπτύχθηκαν στην κορυφή του λόφου.
Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ανασκαφών, ιδίως η ανεύρεση αγγείων και σφραγισμάτων με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής, μαρτυρούν ότι η Μιδέα αποτελούσε, παράλληλα με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, ένα διοικητικό και οικονομικό κέντρο.
Άλλα στοιχεία που συνδέουν τη Μιδέα με τις δύο αυτές ακροπόλεις είναι το είδος και η ποιότητα των ευρημάτων, τα οποία φανερώνουν σημαντική καλλιτεχνική και βιοτεχνική παραγωγή, οι εμφανείς σχέσεις με άλλα κέντρα της Αργολίδας, του Αιγαίου γενικότερα και της Ανατολής, καθώς και η ύπαρξη χώρων λατρείας, όπως υποδηλώνουν τα μεγάλα τροχήλατα γυναικεία ειδώλια και άλλα θρησκευτικά σύμβολα.
πηγή: nafplio.gr

Μυκηναϊκο Νεκροταφειο Δενδρων

dendraTo μυκηναϊκό νεκροταφείο των Δενδρών εκτείνεται στη νοτιοδυτική πλαγιά ενός χαμηλού λόφου, δυτικά της μυκηναϊκής Ακρόπολης της Μιδέας. Το ανασκαμμένο τμήμα του περιλαμβάνει ένα θολωτό και δεκαέξι θαλαμωτούς τάφους.
Οι ανασκαφές στο χώρο άρχισαν την άνοιξη του 1926 από τον Σουηδό αρχαιολόγο Axel W. Persson. Εκείνο το καλοκαίρι ερευνήθηκε ο θολωτός τάφος και την επόμενη χρονιά τρεις θαλαμωτοί. Δύο ακόμη τάφοι που εκτείνονται βορειοανατολικά και έξω από τα όρια του οργανωμένου σήμερα αρχαιολογικού χώρου, ερευνήθηκαν από τον Ν. Μπέρτο, το φθινόπωρο του 1927. Το 1937 ο Persson ανέσκαψε έναν ακόμη θαλαμωτό τάφο και το 1939 άλλους πέντε.
Το 1960 ερευνήθηκε ο περίφημος «τάφος της πανοπλίας» από τον Ν. Βερδελή και δύο ακόμη θαλαμωτοί τάφοι από τον Σουηδό αρχαιολόγο P. Åström.
Το 1977 ανεσκάφησαν από την Ε. Πρωτονοταρίου – Δεϊλάκη δύο θαλαμωτοί τάφοι και οι τύμβοι που τους περιβάλλουν.
Οι θαλαμωτοί τάφοι είχαν λαξευτεί στο μαλακό πέτρωμα σε πυκνή διάταξη στην πλαγιά του λόφου. Αποτελούνται από τρία τμήματα: το δρόμο, το στόμιο και το θάλαμο.
Οι τάφοι διαφέρουν μεταξύ τους τόσο ως προς το μέγεθος, ο μικρότερος έχει μήκος 8 και ο μεγαλύτερος σχεδόν 20 μέτρα, όσο και στον τρόπο που διαμορφώνονταν ο ταφικός θάλαμος. Έχουν κατηφορικούς δρόμους με συγκλίνοντα τοιχώματα και τετράπλευρους ταφικούς θαλάμους. Η είσοδος φράζονταν με ξερολιθιά. Επιχρισμένοι τοίχοι και δάπεδα, δίρριχτη ή επίπεδη οροφή, θρανία και κόγχες αλλά και πλευρικοί θάλαμοι, δίνουν την εντύπωση ότι οι τάφοι αυτοί μιμούνται τις κατοικίες των ζωντανών.
Στο δάπεδο των θαλάμων συχνά ανοίγονταν συμπληρωματικοί λάκκοι. Οι τάφοι είχαν χρησιμοποιηθεί για πολλαπλές ταφές και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σημαντικές πληροφορίες για τις ταφικές τελετουργίες της μυκηναϊκής εποχής μας δίνουν οι ταφές τριών ζευγών ίππων που βρέθηκαν σε γειτνίαση με τους τάφους.
Η ανασκαφή τους απέδωσε πολλά και σημαντικά ευρήματα όπως κοσμήματα, σφραγιδόλιθους, όπλα, εργαλεία και σκεύη από χρυσό, άργυρο, χαλκό, αλάβαστρο γυαλί, ελεφαντοστό, φαγεντιανή και ημιπολύτιμους λίθους, καθώς και ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής και ειδωλοπλαστικής, κορυφαίο δε εύρημα αποτελεί η περίφημη πανοπλία. Τα κτερίσματα σε συνδυασμό με τη μνημειακή κατασκευή των τάφων, υποδεικνύουν μια κοινωνία με σύνθετη κοινωνική διάρθρωση.
Το νεκροταφείο των Δενδρών είναι ένα από τα πλουσιότερα μυκηναϊκά νεκροταφεία της Πελοποννήσου και μπορεί να συγκριθεί με τα μεγάλα νεκροταφεία της Πρόσυμνας, της Δειράδας, της Ναυπλίας και της Ασίνης στην Αργολίδα καθώς και των Αηδονιών στην Κορινθία. Όπως βεβαιώνουν τα ευρήματα, ήταν σε συνεχή χρήση από το 1500 έως το 1180 π.Χ. πρέπει δε να ανήκε σε έναν σημαντικό μυκηναϊκό κέντρο, πιθανώς τη γειτονική Μιδέα.
Τα κινητά ευρήματα του μυκηναϊκού νεκροταφείου των Δενδρών φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
πηγή: nafplio.gr

Πυραμιδα του Ελληνικου και Αρχαια Λερνα

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
Βρίσκεται στην περιοχή Ελληνικό 9χλμ. νοτιοδυτικά του Άργους. Είναι το καλλίτερο διατηρημένο πυραμιδικό κτίσμα αγνώστου χρησιμότητας και πρακτικής που καταδεικνύει τις σαφείς επαφές και επιρροές του μυκηναϊκού κόσμου και του Αιγυπτιακού πολιτισμού. Χτισμένη πάνω στο αρχαίο δρόμο που ένωνε το ΄Άργος με τη Τεγέα αποτελούσε ίσως μιας μορφής παρατηρητήριο ή φυλάκιο. Μια άλλη εκδοχή θέλει τη πυραμίδα να είναι ήταν πολυανδρίο, δηλ. ομαδικός τάφος, ενώ σύμφωνα με μια άλλη επρόκειτο για φρυκτωρία, πύργος δηλ. που χρησιμοποιούνταν για να στέλνονται μηνύματα φωτιάς.
ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ
Βρίσκεται στο Κεφαλάρι του Άργους. Κτίστηκε την δεκαετία του 1920. Ο παλαιότερος ναός είχε καταστραφεί απο εκρήξεις αποθηκευμένων πυρομαχικών τα έτη 1862 και 1918. Τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής εκκλησίας, νοτιανατολικά του ναού, μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στους προηγούμενους αιώνες.
Η ΑΡΧΑΙΑ ΛΕΡΝΑ
Σε απόσταση 10χ.λ.μ. από το χωριό Μύλοι, βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας θρυλικής Λέρνας. Είναι διάσημη από την ελληνική μυθολογία εξαιτίας της πάλης του Ηρακλή με τη Λερναία ΄Ύδρα. η περιοχή ήταν ανέκαθεν διάσημη για τα άφθονα νερά της πού τροφοδοτούν την Αργολική πεδιάδα και λόγω των υδάτων εγκαταστάθηκαν διάφοροι πληθυσμοί με αποτέλεσμα να κατοικηθεί ο χώρος στη Νεολιθική εποχή και να φτάσει σε ακμή ήδη από το 3000 π.χ. περίπου. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως οικισμό που άκμασε την Πρωτοελλαδική εποχή, νεολιθικά λείψανα, ίχνη πύργων καθώς και ερείπια από την οχύρωση της ακρόπολης. Χαρακτηριστικό είναι το σπίτι των κεράμων, Πρωτοελλαδικής εποχής και θεωρήθηκε ανακτορικό κτίσμα.
πηγή: wikipedia.org

Αρχαιολογικο Μουσειο

mouseioΤο αρχαιολογικό μουσείο Ναυπλίου στεγάζεται στο επιβλητικό Ενετικό λιθόκτιστο κτήριο που κλείνει με το εντυπωσιακό του μέγεθος και την αυστηρή, συμμετρική του φόρμα τη δυτική πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Το κτήριο κτίστηκε το 1713, κατά την περίοδο της β΄ Ενετοκρατίας, από τον Προβλεπτή του στόλου Αυγουστίνο Σαγρέδο ως αποθήκη του στόλου, σύμφωνα με τη μαρμάρινη λατινική επιγραφή που έχει εντοιχιστεί στην πρόσοψή του. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα και καλύτερα διατηρημένα κτίρια της εποχής της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα.
Η νέα μόνιμη έκθεση του μουσείου αναπτύσσεται σε δύο αίθουσες όμοιας κάτοψης στους δύο ορόφους του κτηρίου και διαρθρώνεται σε θεματικές ενότητες, οι οποίες παρουσιάζουν τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην Αργολίδα από την απώτατη προϊστορία έως και την ύστερη αρχαιότητα.
Το αρχαιότερο έκθεμα του μουσείου αποτελεί το σύμπλεγμα παλαιολιθικών εστιών από τις βραχοσκεπές στο φαράγγι της Κλεισούρας στην Πρόσυμνα (32000-21000 π.Χ.). Ευρήματα του σπηλαίου Φράγχθι στην Ερμιονίδα τεκμηριώνουν τη μετάβαση από τη θηρευτική στην παραγωγική οικονομία.
Εκτίθενται λίθινα και οστέινα εργαλεία, όστρεα και οστά ζώων και ψαριών, κοσμήματα από όστρεο, οστό και λίθο, τα πρώτα χειροποίητα νεολιθικά αγγεία από πηλό, καθώς και μια σειρά πήλινων ανθρωπόμορφων και ζωόμορφων ειδωλίων.
Η πρώιμη εποχή του Χαλκού ή πρωτοελλαδική περίοδος (3300-2100/2000 π.Χ.) αντιπροσωπεύεται με εκθέματα από την Τίρυνθα, την Ασίνη, το Μπερμπάτι και την Παλαιά Επίδαυρο. Εκτίθεται χαρακτηριστική κεραμική της εποχής, σφραγίδες από λίθο, πηλό και χαλκό, πήλινα σφραγίσματα, οστέινα εργαλεία, μαρμάρινα πρωτοκυκλαδικά ειδώλια, καθώς και η πήλινη εστία από το Μπερμπάτι. Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέχει ο μοναδικός ψυκτήρας της Τίρυνθας.
Αγγεία και άλλα τέχνεργα από τον μεσοελλαδικό οικισμό της Ασίνης, την Πρόνοια Ναυπλίου, τη Μιδέα, την Τίρυνθα και το Μπερμπάτι καλύπτουν ολόκληρο το χρονολογικό φάσμα της μεσοελλαδικής εποχής (2100/2000-1600 π.Χ.), ενός πολιτισμού που αποτέλεσε το υπόβαθρο του μυκηναϊκού.
Η δομή της μυκηναϊκής ανακτορικής εξουσίας και διοίκησης σκιαγραφείται μέσα από τα ευρήματα των σπουδαίων μυκηναϊκών κέντρων, της Τίρυνθας και της Μιδέας και της Ασίνης. Ξεχωρίζουν λατρευτικά σκεύη και ειδώλια, ανάμεσα στα οποία και τα εντυπωσιακά τροχήλατα γυναικεία ειδώλια από την Τίρυνθα και τη Μιδέα, καθώς και ο περίφημος «άρχοντας της Ασίνης», πινακίδες της Γραμμικής Β΄ γραφής, αποθηκευτικοί αμφορείς, κατάλοιπα των εργαστηρίων (μήτρες, ημίεργοι ή ακατέργαστοι ημιπολύτιμοι λίθοι), καθώς επίσης και μιταννικοί σφραγιδοκύλινδροι, ένα τάλαντο χαλκού, αντικείμενα από φαγεντιανή, ήλεκτρο, αλάβαστρο, που αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες του εκτεταμένου μυκηναϊκού εμπορίου.
πηγή: nafplio.gr

Πολεμικο Μουσειο

polemikoΤο Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου, που στεγάζεται στο κτίριο της Πρώτης Σχολής Ευελπίδων (Αμαλίας 22), εγκαινιάστηκε στα τέλη του 1988. Εδώ ο επισκέπτης παρακολουθεί την ιστορία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας, ιδιαίτερα δε τη συμμετοχή των κατοίκων της Αργολίδας στους αγώνες του Ελληνικού Έθνους, από την Ελληνική επανάσταση μέχρι την απελευθέρωση από τα στρατεύματα Κατοχής.
Το Πολεμικό Μουσείο διαθέτει 2 ορόφους στους οποίους παρουσιάζει θεματολογικά τους Αγώνες του Ελληνικού Έθνους.
1ος όροφος

Α) Αφιέρωμα στον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια
Β) Ναύπλιο. Η πόλη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Ήταν η ψυχή και η καρδιά του Επαναστατημένου Γένους. Σπάνια χαρακτικά απαθανατίζουν εικόνες από το Ναύπλιο και τις οχυρώσεις του.
Γ) Η Πρώτη Σχολή Ευελπίδων ιδρύθηκε με την ονομασία “Κεντρικόν Πολεμικόν Σχολείον” από τον Ιωάννη Καποδίστρια, για να στελεχώσει το Στρατό και το Πολεμικό Ναυτικό. Η σχολή λειτούργησε στο Ναύπλιο από το 1928 μέχρι το 1834. Έργα τέχνης, στολές, όπλα και εικόνες δημιουργούν ένα μικρό αφιέρωμα
Δ) Περίοδος 1821-1897. Το Μάρτιο του 1821 ξεκινά από την Πελοπόννησο ο αγώνας για ανεξαρτησία και ελευθερία. Ο Τσώκρης από το Άργος, οι Νεζαίοι από το Κουτσοπόδι, ο Παπασέρνης από το Κρανίδι και πολλοί Αργολιδείς αγωνίζονται για τη λευτεριά. Το Παλαμήδι και το Ανάπλι ελευθερώνονται από το Σταϊκόπουλο και τον Κολοκοτρώνη. Τα Δερβενάκια και οι Μύλοι γίνονται πεδία μαχών και λαμπρών νικών των Ελλήνων κατά των Τούρκων και των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ. Τον Ιανουάριο του 1928 φθάνει στην Αίγινα, προσωρινή έδρα της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Ο Ι. Καποδίστριας θεμελιώνει το πρώτο ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος. Το έργο διακόπτεται από τη δολοφονία του το Σεπτέμβριο του 1831. Δύο χρόνια αργότερα το Ναύπλιο υποδέχεται το Βασιλιά Όθωνα και το 1834 ο Ναυπλιακός λαός ζει από κοντά την αγωνία της καταδίκης σε θάνατο του Κολοκοτρώνη. Την 1η Δεκέμβρη του 1834 η πρωτεύουσα μεταφέρεται στην Αθήνα. Ο πρόλογος για την έξωση του Όθωνα γράφτηκε με την επανάσταση των κατοίκων του Ναυπλίου (1/2/1862) με πρωταγωνίστρια την Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου. Έργα τέχνης, λιθογραφίες, χαρακτικά, όπλα και αρχειακό υλικό καταγράφουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τους ηρωικούς αγώνες των Ελλήνων για Ελευθερία.
Ε) Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908). Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων της Μακεδονίας να προστατέψουν τα πάτρια εδάφη, τη θρησκεία και την ιστορία τους, καθώς η συνδρομή χιλιάδων Ελλήνων εθελοντών συνθέτουν ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα. Η Αργολίδα συμμετέχει με αξιωματικούς, όπως τον Σαράντο Αγαπηνό (καπετάν Άγρα) τον κ. Τσολακόπουλο (καπετάν Ρέμπελο) και άλλους. Ο Μακεδονικός Αγώνας κορυφώνεται με τη συμμετοχή του Παύλου Μελά, όπου μετά των ηρωικό του θάνατό του (1904), η υπόθεση της Μακεδονίας γίνεται υπόθεση όλων των Ελλήνων. Έργα τέχνης, λιθογραφίες, φωτογραφίες, όπλα και λάφυρα αναβιώνουν τις προσπάθειες του μικρού νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να στηρίξει και να απελευθερώσει σκλάβους αδελφούς στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θράκη, την Κρήτη.
ΣΤ) Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-13. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι θα συγκλονίσουν το πανελλήνιο. Οι νικηφόρες μάχες και οι ναυμαχίες θα οδηγήσουν τους Έλληνες τροπαιοφόρους και απελευθερωτές στη Θεσσαλονίκη, τα νησιά του Αιγαίου, τα Ιωάννινα. Το 8ο Σύνταγμα (Ναυπλίου) συμμετέχει με Διοικητή το Συνταγματάρχη Αντ. Καμπάνη. Έργα τέχνης, λαϊκές λιθογραφίες, φωτογραφίες, κειμήλια και όπλα διηγούνται ιστορίες για τις Ναυμαχίες του Αιγαίου, τους Ευζώνους, το Μπιζάνι….
Ζ) Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος σηματοδοτεί νέους αγώνες για τους Έλληνες, που θα οδηγηθούν σε μεγάλες νίκες έχοντας στο πλευρό τους Συμμάχους. Λιθογραφίες, φωτογραφίες,κειμήλια και όπλα ζωντανεύουν την εποχή.
2ος Όροφος
Α) Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-22. Η εντολή των μεγάλων Δυνάμεων και το όνειρο για την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας θα οδηγήσουν τους Έλληνες στη Μ. Ασία. Τις νίκες και τους θριάμβους θα ακολουθήσουν η καταστροφή και ο εξωραϊσμός του Ελληνισμού. Η Αργολίδα αγκάλιασε πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο Ναύπλιο, το Άργος και ίδρυσαν τη Νέα Κίο. Οι νίκες οι ηρωικοί αγώνες και η καταστροφή απεικονίζονται στα εκθέματα αυτής της ενότητας (Τμήμα υπό ανακαίνιση).
Β) Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940-41. 28 Οκτωβρίου 1940. Οι φασίστες κηρύττουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, που παρασύρεται έτσι στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οκτώ εκατομμύρια φασιστικές λόγχες δε θα μπορέσουν να την καταλάβουν. Ο πανελλαδικός ενθουσιασμός και ο ηρωισμός των Ελλήνων θα οδηγήσουν στην εποποιία της Πίνδου. Οι πολλαπλάσιες δυνάμεις του φασισμού κατατροπώνονται. Ο Άξονας δεν είναι πια ανίκητος. Η Αργολίδα συμμετέχει με επώνυμους σε στρατηγικές θέσεις και με πλήθος απλών στρατιωτών. Το 8ο Σύνταγμα Ναυπλίου απελευθερώνει το Αργυρόκαστρο. Λιθογραφίες, κειμήλια φωτογραφίες, όπλα και λάφυρα μας μεταφέρουν την έξαρση του πλήθους, τη χαρά της νίκης, τις κακουχίες του πολέμου.
Γ) Γερμανική Εισβολή 1941 – Μάχη των Οχυρών 6 Απριλίου του 1941. Η Γερμανική Εισβολή είναι πλέον γεγονός. Ο Χίτλερ για να συνδράμει τον σύμμαχό του Μουσολίνι εισβάλει στην Ελλάδα με τις σιδηρόφραχτες ορδές του.
Δ) Μάχη της Κρήτης. Στις 20 Μαΐου του 1941 χιλιάδες Γερμανοί αλεξιπτωτιστές επιχειρούν να καταλάβουν την Κρήτη. Ένδεκα ημέρες αντιστέκονται λυσσαλέα οι ηρωικοί κάτοικοι του νησιού μαζί με τους Έλληνες και τους Συμμάχους στρατιώτες. Ο Χίτλερ οργισμένος θα εκδικηθεί τον Κρητικό λαό με σκληρά αντίποινα. Οι Έλληνες πάλι θα αντισταθούν. Οι μάχες των Οχυρών και της Κρήτης θα καθυστερήσουν το σχέδιο των κατακτητών και θα αλλάξουν τη ροή της ιστορίας.
Ε) Κατοχή-Αντίσταση. Η κατοχή της Ελλάδας ολοκληρώνεται. Ο τρομερός χειμώνας του 1941-42 και οι κακουχίες θερίζουν τους Έλληνες. Η ελπίδα και το θάρρος δε χάνονται, γεννιέται η Αντίσταση, που εμψυχώνει τον Ελληνικό λαό και κάμπτει τους κατακτητές, που αντιδρούν με χιλιάδες εκτελέσεις. Φωτογραφίες, κειμήλια, ενθύμια, οπλισμός απαθανατίζουν τις ηρωικές εκείνες στιγμές για τους Έλληνες.

ΣΤ) Μετά την κατάληψη της χώρας η Ελληνική Κυβέρνηση καταφεύγει το 1941 στην Αίγυπτο. Στη Μέση Ανατολή ελληνικά στρατιωτικά τμήματα συγκρατούνται και μάχονται στο πλευρό των Συμμάχων. Διαπρέπουν στις μάχες του Άλαμέιν (1942) , στις επιχειρήσεις της Βορείου Αφρικής (1942-43), της Ιταλίας (1944) και στην απελευθέρωση των νήσων του Αιγαίου (1944-45). Το Πολεμικό Ναυτικό και η Αεροπορία θα διαπρέψουν στις θάλασσες και τους αιθέρες (1941-45).
Ζ) Απελευθέρωση. Οι επιτυχίες των Συμμάχων στην Αφρική, η πανωλεθρία του Χίτλερ στο ανατολικό μέτωπο, η απόβαση και οι νίκες τους στη Νορμανδία και τον Ειρηνικό σημαίνουν για τις δυνάμεις του Άξονα το τέλος. Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 απελευθερώνεται η πρωτεύουσα. Ο Ελληνικός λαός μετά την εφιαλτική κατοχική νύχτα, υποδέχεται με ζητωκραυγές και ενθουσιασμό την πολυπόθητη ελευθερία. Φωτογραφίες, ενθύμια, λάφυρα, οπλισμός καταγράφουν την τραγικότητα εκείνων των γεγονότων.
Η) Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Παράσημα, μετάλλια, στολές, φωτογραφίες και έντυπα διηγούνται στιγμές από την ιστορία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, που υπήρξε το φυτώριο μεγάλων στρατιωτικών μορφών.
πηγή: nafplio.gr

Λαογραφικο Μουσειο

Το κοινωφελές Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Β. Παπαντωνίου» ιδρύθηκε το 1974 και έχει έδρα το Ναύπλιο. Σκοπός του είναι η έρευνα, η διάσωση, η μελέτη και η προβολή του νεότερου ελληνικού πολιτισμού.
Στο κτίριο της οδού Βασ. Αλεξάνδρου 1 στο Ναύπλιο στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο του Ιδρύματος, που το 1981 τιμήθηκε με το ΕΜΥΑ (European Museum of the Year main Award).
Το 1999, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα γιόρτασε ταυτόχρονα τα 25 χρόνια από την ίδρυσή του και τη χιλιετία.
Η νέα έκθεση, με θέμα «Τα Καλύτερα του ΠΛΙ», σκοπό είχε να προβάλει το εύρος και τον πλούτο των συλλογών του ΠΛΙ, που αριθμούν σήμερα περισσότερα από 27.000 αντικείμενα.
Από το 2006, στο ήδη αναμορφωμένο εσωτερικά κτίριο, παρουσιάζεται η έκθεση με θέμα «Ελληνικόν Άστυ: Ναύπλιον 1822-1922». Η νέα μόνιμη έκθεση αφορά κυρίως το αστικό Ναύπλιο και τις γύρω περιοχές.
Στο ισόγειο παρουσιάζονται ετερόκλητα μουσειακά αντικείμενα σε μια τολμηρή ελεύθερη εγκατάσταση για να τονιστεί η πολυμορφία της συλλεκτικής φιλοσοφίας του ΠΛΙ. Η μουσειολογική πρόταση παρουσιάστηκε στο Ναύπλιο σποραδικά ήδη από το 1999 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2006 και βέβαια στις “Πτυχώσεις”, την έκθεση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004.
πηγή: nafplio.gr

Εκκλησιαστικο Μουσειο

ναύπλιοΤο Εκκλησιαστικό Μουσείο του Ιερού Ναού «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ» Ναυπλίου, στεγάζει τη συλλογή εκκλησιαστικών αντικειμένων και βρίσκεται στην νότια πλευρά του Ιερού Ναού, σε αίθουσα,όπου μαζί με το παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου, αποτελεί ενιαίο χώρο και λειτουργεί ως Εκκλησιαστικό Μουσείο.
Ο κύριος όγκος των έργων χρονολογείται στο 18ο και 19ο αι. Οι φορητές εικόνες αποτελούν τον πυρήνα της συλλογής του μουσείου και ταυτόχρονα το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο τμήμα της και εκπροσωπούν κάθε κατηγορία.
Υπάρχουν εικόνες τέμπλου (δεσποτικές,θεομητορικές δωδεκαόρτου,Αγίων), προσκυνήσεως (προορισμένες για τον τοίχο ή για ιδιαίτερο προσκυνητάρι) και εικόνες διαφόρων μεγεθών για ιδιωτική λατρευτική χρήση. Η συλλογή περιλαμβάνει ακόμα, ένα ξυλόγλυπτο Σταυρό του 16 αι.
Όσον αφορά τον τομέα της αργυρογλυπτικής υπάρχει μια σειρά από επίχρυσα ιερά σκεύη, καντήλια, κτλ .
Στον τομέα της υφαντικής υπάρχουν ωραιότατα κεντητά με χρυσό,καλύμματα για δισκοπότηρα.
Επίσης υπάρχει συλλογή λειτουργικών βιβλίων (Ευαγγέλια ,Μηναία κ.α.) τα οποία τα περισσότερα έχουν τυπωθεί στην Βενετία σε γνωστά τυπογραφεία του 18ου αιώνα.
Από πλευράς θεματολογίας οι εικόνες καλύπτουν όλη την κλίμακα της ορθόδοξης δογματικής ιεραρχίας.
Υπάρχει σημαντική ποικιλία καθιερωμένων εικονιστικών τύπων του Χριστού, της Παναγίας, αλλά και πολλών Aγίων, που ανταποκρίνονται στο εορτολόγιο και αγιολόγιο της Εκκλησίας, αλλά και στις ανάγκες για προσκύνηση και λειτουργική χρήση. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αφιερωματικές επιγραφές με τα ονόματα των αφιερωτών και των χορηγών.
Το Εκκλησιαστικό μουσείο τελεί υπό την άμεση εποπτεία του Ιερού Ναού «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ».
Τα εκθέματα καλύπτουν το χρονικό διάστημα από τον 16ο έως τον 20ο αι. και αποτελούν μάρτυρες της μεταβυζαντινής εκκλησιαστικής τέχνης της περιοχής.
Σκοπός του μουσείου είναι η περισυλλογή, διαφύλαξη, συντήρηση, έκθεση και προβολή των πάσης φύσης αντικειμένων που προβάλλουν την εκκλησιαστική τέχνη του ιερού Ναού.
Ωράριο λειτουργίας μουσείου: Κατόπιν συνεννόησης
Για να κανονίσετε την ιδιωτική σας επίσκεψη θα χρειαστεί να κλείσετε προηγουμένως συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα μέσω τηλεφώνου στο 27520 27778.
πηγή: nafplio.gr

Μουσειο Παιδικης Ηλικιας

Το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα από την ίδρυση του είχε με ιδιαίτερη ευαισθησία προβληματιστεί πάνω στο θέμα «Παιδί – Μουσείο». Είναι το πρώτο Μουσείο στην Ελλάδα που ξεκίνησε προγράμματα πάνω στο αντικείμενο αυτό, τα οποία και είχαν πανελλαδική εμβέλεια.
Το 1982 οργάνωσε στο Ναύπλιο την πρώτη συνάντηση εκπαιδευτικών, με σκοπό την ευαισθητοποίηση στο χώρο και τη δημιουργία προγραμμάτων εκπαίδευσης για παιδιά στο Μουσείο, τα οποία είχαν ιδιαίτερη επιτυχία. Το Ίδρυμα, στην ιδέα για μια νέα προσέγγιση αυτού του θέματος προγραμμάτισε τη δημιουργία ενός «Μουσείου του Παιδιού» σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Το 1989, και μετά από έρευνα σε μουσεία παιδικής ηλικίας της Ευρώπης, άνοιξε στο Ναύπλιο το Μουσείο Παιδικής Ηλικίας «Ο ΣΤΑΘΜΟΣ» με αντικείμενο «Το Παιδί και ο Κύκλος της Παιδικής Ηλικίας» από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ενώ είχαν ήδη προηγηθεί και δύο περιοδικές εκθέσεις σχετικές με το θέμα «Το Παιδί Και Το Παιχνίδι» στην Αθήνα και το Ναύπλιο. Ο κύριος στόχος ήταν να προβληθεί μια νέα αντίληψη, ένας άλλος τρόπος ιδεολογικής προσέγγισης της σχέσης του παιδιού με το μουσείο με τρεις κύριες κατευθύνσεις: την αισθητική, την ψυχολογική και την κοινωνιολογική.
Σταθμός – Εκπαιδευτικά Προγράμματα
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του ΠΛΙ ξεκινούν την εφαρμογή τους το 1979 και απευθύνονται στα παιδιά της πόλης, σε σχολεία και οργανωμένες ομάδες απ’ όλη την Ελλάδα.
Τα εκθέματα που φιλοξενούνται στις προθήκες των μουσείων είναι μαγικά, αλλά και σιωπηρά. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα καλείται με τρόπο παιγνιώδη και ψυχαγωγικό, ενεργοποιώντας αισθήσεις και ενδιαφέροντα, να σπάσει αυτή τη σιωπή και παράλληλα να αντιπαρατεθεί, όσο του επιτρέπεται, στα μουσειακά στερεότυπα.
Οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες του ΠΛΙ ακολουθούν την εξής μεθοδολογία: α) θεωρητική, βιωματική και εμπειρική προσέγγιση του θέματος, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από τη χρήση εποπτικού υλικού (αντίγραφα εκθεμάτων, εκπαιδευτικοί φάκελοι, μουσειοσυσκευές, οπτικοακουστικό υλικό) και β) αυτενέργεια του αποδέκτη.
πηγή: nafplio.gr

Μουσειο Κομπολογιου

mkobologiouΤον Απρίλιο του 1998 ιδρύθηκε στο Ναύπλιο το πρώτο – και μοναδικό στον κόσμο – Μουσείο Κομπολογιού από το ζεύγος Ευαγγελινού, οι οποίοι συλλέγουν και μελετούν το κομπολόι από το 1958. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ζούσε ο παππούς του κυρίου Ευαγγελινού, πήραν τα πρώτα μαθήματα κι έμαθαν τα «μυστικά» του κομπολογιού.
Από το 1963 αρχίζουν το μεγάλο τους ταξίδι στους δρόμους του κομπολογιού, που ακόμα συνεχίζεται. Συλλέγουν γνώση και σπάνια παλιά κομπολόγια από όλο τον κόσμο-Ινδουιστών, Βουδιστών, Μουσουλμάνων, Καθολικών κι Ελλήνων- από τις χώρες που ήκμασε ο Ελληνισμός (Μ. Ασία, Συρία, Αίγυπτος κ.α.).
Έτσι απέκτησαν μια μοναδική συλλογή στον κόσμο από χίλια (1000) περίπου κομπολόγια που χρονολογούνται από το 1700 έως το 1950, από ατόφιο κεχριμπάρι, κεχριμπάρι-μαστίχα, κεχριμπάρι-φατουράν, μαύρο (γιούσουρι) και κόκκινο κοράλλι, ελεφαντόδοντο, κόκκαλο, κέρατο, έβενο κλπ.
Στο Μουσείο εκτίθενται κομπολόγια από τη συλλογή με ιστορική διαδρομή σε 4 μικρές αίθουσες:
Στην αίθουσα Α: Ινδουιστών, Βουδιστών, Μουσουλμάνων
Στην αίθουσα Β: Ροζάρια καθολικών και κομποσκοίνια από μοναστήρια
Στις αίθουσες Γ και Δ: Ελληνικά
Από την ίδρυσή του έως και σήμερα το Μουσείο έχει φιλοξενήσει περισσότερους από 75000 επισκέπτες.
Σκοπός και αποστολή του Μουσείου είναι να διασώσει και να διαδώσει το παραδοσιακό ελληνικό κομπολόι…
Το Μουσείο στεγάζεται σε ιδιόκτητο διώροφο κτίριο στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, στην οδό Σταϊκοπούλου 25.
Ο εκθεσιακός χώρος βρίσκεται στον άνω όροφο. Στο ισόγειο είναι το εργαστήριο του Μουσείου που συντηρεί τα παλιά κομπολόγια και κατασκευάζει πιστά αντίγραφα των παλαιών από χειροποίητες χάντρες που κατασκευάζονται σε ιδιόκτητα εργαστήρια στην Ανατολή. Το εργαστήριο συντηρεί τα παλιά κομπολόγια-κειμήλια των οικογενειών δωρεάν.
Στο ισόγειο επίσης, είναι και το πωλητήριο του Μουσείου, όπου πωλούνται τα παραγόμενα στο εργαστήριο. Το Μουσείο λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ώρες λειτουργίας Μουσείου: Δευτέρα-Κυριακή : 09:30 – 20:30 (Κάθε Τρίτη κλειστά)
πηγή: nafplio.gr

Μουσειο Ποτοποιιας

potopoiiasΛίγο μετά τη σύσταση του επίσημου ελληνικού έθνους, το 1840, ο Γιάννης Καρώνης ανοίγει και διατηρεί ρακοπωλείο στο Ναύπλιο.
Ύστερα από πολλά στάδια και με δεδομένη την αγάπη του για την παραγωγή ούζου εξοπλίζεται με δυο αποστακτήρες και εντρυφά στα μυστικά της απόσταξης.
Σάρκα και οστά παίρνει το εγχείρημα του, το 1869, όταν ιδρύει επίσημα την ποτοποιία ΚΑΡΩΝΗ.
Πρωτοπόροι, ως ήταν οι αδελφοί Καρώνη, έστησαν και μονάδα παραγωγής οινοπνεύματος, χρησιμοποιώντας αποστακτήρες και μηχανήματα από τη Γαλλία και τη Γερμανία σε ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο για τα δεδομένα της εποχής.
Τεχνίτες από την Ιταλία εγκαθιστούν τους άμβυκες και μια σειρά από χτιστές δεξαμενές. Το οινόπνευμα το χρησιμοποιούσαν για την απόσταξη και παραγωγή ούζου και μαστίχας. Τότε λοιπόν η επιχείρηση είχε τον χαρακτηρισμό «πνευματοποιείο» η Τεγέα.
Η παραγωγή μεγαλώνει και η διανομή των προϊόντων ξεπερνά τα όρια της πόλης, τα οποία μεταφέρονται στις γύρω περιοχές με καΐκια και με το τρένο. Το 1947 η εταιρεία αποκτά το πρώτο της φορτηγό, διευρύνοντας ακόμα το δίκτυο διανομής.
Η αναγνώριση του δεν άργησε με τις πρώτες διακρίσεις σε έκθεση στο Ζάππειο, Αθήνα – 1889.
Ακολουθούν χρυσά και αργυρά μετάλλια στις Διεθνείς Εκθέσεις της Θεσσαλονίκης, γεγονός που σφραγίζει την ποιότητα των αποσταγμάτων.
Η εμμονή του Γ. Καρώνη στην επίτευξη της βέλτιστης ποιότητας οδηγεί στη χρήση των καλύτερων ποικιλιών γλυκάνισου και άλλων αρωματικών φυτών, δίνοντας στις επόμενες 4 γενεές την πολύτιμη συνταγή του ούζου Καρώνη που παραμένει έως και σήμερα απαράλλακτη.
Στο μουσείο ποτοποιίας δείτε εργαλεία, μηχανήματα, έγγραφα της ποτοποιίας που χρονολογούνται από το 1880 και ύστερα. Δείτε τον πρώτο αποστακτήρα της ποτοποιίας και το τιμολόγιο αγοράς του από την Γαλλία… και πολλά αλλά.
Για ομαδικές επισκέψεις παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο 27520 24968 για καλύτερη εξυπηρέτηση.

Επίσης, υπάρχει δυνατότητα ξενάγησης στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά.

Ώρες λειτουργίας: 09.00 -15.00 και 17.00-20.00. Εξαιρούνται οι αργίες: 1,2,6, Ιανουαρίου, Καθαρή Δευτέρα, Μεγάλη Παρασκευή, Κυριακή του Πάσχα, 1 Μάιου, Αγίου Πνεύματος, 28 Οκτωβρίου.
πηγή: nafplio.gr

Μουσειο Αυτοκινησης

Το Μουσείο Αυτοκίνησης Ναυπλίας είναι αποτέλεσμα πολλών ετών συλλεκτικού πάθους και ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε μέσα από μια συλλογική και πολιτισμική προσπάθεια χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Μέσω της έκθεσης ιστορικών οχημάτων η Ελληνική Ομοσπονδία Οχημάτων Εποχής (Ε.Ο.Ο.Ε.) επιθυμεί να αναδείξει την πολιτιστική και βιομηχανική κληρονομιά. Τα οχήματα είναι ελληνικής και μη κατασκευής. Μέσω της παρατήρησης της εξέλιξης των οχημάτων που εκτίθενται στο μουσείο, ο επισκέπτης μπορεί να κατανοήσει την τεχνολογική πρόοδο των οχημάτων συναρτήσει των οικονομικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων που επηρέασαν την εξέλιξη αυτή.
Η παρατήρηση τέτοιων οχημάτων δεν έχει μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αλλά διεγείρει τις μνήμες όλων όσων επισκέπτονται το μουσείο. Κάποιων επειδή έζησαν ταυτόχρονα με την κυκλοφορία κάποιου αυτοκινήτου, κάποιων αναγνωρίζοντας τα οχήματα αυτά από τις ταινίες τους παλαιού ελληνικού και ξένου κινηματoγράφου και κάποιων απλά επειδή τρέφουν μεράκι και αγάπη για τα παλιά αυτοκίνητα.
Στις μεγάλες εγκαταστάσεις της έκθεσης του Μουσείο, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά σπάνια και καλοδιατηρημένα μοντέλα τα οποία λειτουργούν άψογα. Επίσης, στους χώρους του μουσείου διατηρείται βιβλιοθήκη ειδικής θεματολογίας πάνω στο αυτοκίνητο με πλούσιο, επιπρόσθετα, οπτικοακουστικό υλικό.
Μία από τις δραστηριότητες του Μουσείου Αυτοκίνησης Ναυπλίας είναι η σε ετήσια βάση διοργάνωση του Regularity Rally για ιστορικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες. Ένα διαγωνισμό κομψότητας οχημάτων εποχής «Concours d’Elegance» και ένα παζάρι ανταλλακτικών για κλασικά οχήματα.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το μουσείο μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.automuseum.gr
To Μουσείο λειτουργεί αποκλειστικά κατόπιν αιτήσεως.
Για να κανονίσετε την ιδιωτική σας επίσκεψη παρακαλώ θα χρειαστεί να κλείσετε προηγουμένως συγκεκριμένη ημερομηνία. Αυτό μπορείτε να το κάνετε είτε μέσω e-mail είτε μέσω τηλεφώνου.
Ε-mail: info@automuseum.gr
Τηλ.: 27520 47232
Κινητό Τηλ.: 6932 681166